Sen doğğanda, canım, Terekler quvanıp haytarma oynadı. Dağlar sevinip yerinde sekirdi. Deñiz zevqlanıp yalılarnı taşırdı. Ayvanlar ayretlenip gece-kündüz bağırdı. Yel ise neşelenip damlarnı uçurdı.
Zeradır seniñ adıñ, Ateşten de sıcaq yüregiñ. Sütten de beyaz seniñ yüzüñ, Suvdan da temiz baqışıñ. Seni, bir danem, körgende, Qanım birden qaynap kete. Şaat olsun mavı kök, Sensiz maña ömür yoq.
Sen uyanğanda, canım, Küneş qısqanıp dağlarğa saqlana. Güller utanıp yapraqlarnı tüşüre. Kök quşağı pahıllap renklerni ğayıp ete. Yıldızlar da künlep ışıqlarnı söndüre, Cevherler de qıyaslap ziynetini coyıp kete.vk.com/crimeanmusic