ja siadzieŭ dy hladzieŭ praz škło na toje jak vołat z cehły ciahnie cmoka za chvost niby jakoje kaciania inšy raz voźmieš, dy plunieš pad levuju ruku hladziš, a plunuŭ sabie ŭ tvar a maładzica ŭžo j rušnik niasie a dziadula ŭśmichajecca dy lulku padaje a ŭ samoha vočy što toj tytuń chłopčyk na lalku pakazvaje a ŭ samoha ścizoryk za paskam dy manietka pad piatkaj