Κυριακή σε είχα βρει \"καλησπέρα\" μου `χες πει και με τράβηξες στο μπαρ κάτι να πιούμε. Μα η ζάλη ήταν πολλή κι η ζωή μου αμαρτωλή και δυο λόγια δεν μπορέσαμε να πούμε.
Νυχτωθήκαμε κι οι δυο σ’ ένα σκοτεινό στενό το στενό που είν’ η ζωή μας η χαμένη. Κι αμαρτήσαμε διπλά σ’ έναν κόσμο που γελά όταν βλέπει γύρω τη χαρά διωγμένη.
Σ’ έναν κόσμο αμαρτωλό περπατήσαμε κι οι δυο σ’ έναν κόσμο που όλα τα `χει κάνει στάχτη. Όλα ξένα κι αλλονών ξένα και των διπλανών σ’ έναν κόσμο αμαρτωλό χωρίς αγάπη. Νυχτωθήκαμε κι οι δυο σ’ ένα σκοτεινό στενό το στενό που είν’ η ζωή μας η χαμένη.