Τα κορμιά και τα μαχαίρια άντε κάποτε αλλάζουν χέρια, τα σημάδια τους αφήνουν που πονανε και δε σβήνουν.
Άγγιξέ με, φίλα με, μύρισέ με κρύψου μέσα μου, κατοίκησε με, σαν παλιό κρασάκι φύλαξέ με ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά, αχ! ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά είναι μια πατρίδα που θα γίνει ξενιτιά.
Τα πουλιά και τα τριζόνια άντε τραγουδάνε τόσα χρόνια κι από την ανατριχίλα κοκκινίζουνε τα μήλα.
Τα κορμιά και τα μαχαίρια άντε μη βρεθούν σε λάθος χέρια, κάποιο φονικό θα γίνει και ποιός παίρνει την ευθύνη.
Μέσα στης γιορτής το κέφι άντε πιο ψηλά κρατάει το ντέφι όποιος πόνεσε και ξέρει γλύκα που 'χει το μαχαίρι. ____________________________
The bodies and the knives well at some point they do change hands they leave their scars which hurt and do not disappear.
Touch me, kiss me, smell me hide inside me, settle in me, guard me like a nice old wine A body is more than just embracing A body is more than just embracing it is a homeland that will turn into exile.
The birds and the crickets well, they have been singing all those years and the shivering makes the apples blush red
The bodies and the knives well, don't let them fall into the wrong hands there will be murder done and who will be responsible?
In that party mood well the drum is held highest by whoever has felt pain and knows the knife's sweetness.