ეს დღეები ბნელ ღამეზე შავია, და ღამეებს დღისგან ვერ ვაარჩევ. ამ უფსკრულის თავზე ვარ გადახრილი, საიდანაც ექო ხმას არ გამცემს. ცარიელი წამი უკანასკნელი მომანიჭებს შვებას სანატრელს, მარტოსული დღეებისგან ჯაჭვები ჩამოხეულ ცხოვრებაზე დარჩეს. გამხმარ გულზე, გამოფიტულ, ნემსებად დასობილი ცრუ სიცოცხლის სევდა. ჩემი გულის დაობებულ საკანიდან ნაკადივით გარეთ ედინება. და იმედის დამფერფლავი სიმწარე მოეფინა წარსული დროს ქარებს, მიგუდულად მიჩურჩულებს სიჩუმე: "არ გეღირსოს მიწა შენ სამარედ, არ ამყოფოს სული შენი ნათელში, არ იყოს ქვეყნად ხსოვნა შენი, დაე გაქრე, წამის გაელვებაში, დაე გაქრე ამ უსასრულო დროში..."
This days are blacker than night And I can't tell nights from days. Hung above the abyss, From where no echo gives a voice. The empty last second Brings dreamed of relief, Chains of lonely days Will remain on teared off life. Like needles on dried out heart Sorrow thrusts with false life. From the musty cell of my heart, Pours out like a stream. Incinerating bitterness of hope Covers winds of past times. Muffled whisper of t