Utgards mørke, langt der ute Eg kjem ikkje inn, eit offer du krev? Eit offfer eg krev, ingen lovnad eg gjen Eg kan gje deg styrke, eg kan gje deg dauden De seier du kan ta meg av dage. Du seier du kan ta meg av dage. Men utan meg er heller ikkje du Skapar av svakhet, meg kan du ikkje truga. Lær deg å sjå med det retta auga. Du dunkle, du freistar å få meg I knt, du taler I gåter, og får meg vred. Med vrede, du veike, du ingenting får. Din visdom eg krev for at du skal forstå Du vil eg skal lida, og endå til doy. Du gløymer mi makt, at du er min trell. Ditt opphav du gløymer. Du prisar bedrag Di verd er ei faginning, ingen heilhet, ingen svar Orden eg skaper, men du motstrebar meg Du talar med klort, kva er det du krev. Eg krev eit offer, eg krev at du blør. Du våga å trosse dei eldste, som bar deg fram "Utgards mørke langt der ute, eit offer vart krevd, eit offer dei fekk, Eit sinn vart styrka, men lekam gjekk tapt, Klok vert den som veit å våga" "Han ofra sitt auge, for at fjan skulle sjå Han blødde for dei som til slutt lot han rå. Men ingen lovnad ei ga ham, det vart ingen fred. Dei skal fframleis kjempa, til jorda sig ned"