Jotungubben eg fann er no attende komen der få ting eg teiande fekk med mange ord eg mykje til gagn vann meg i Suttungs salar
Gunnlòd meg gav på gullstolen drykk av den dyre mjød vesal løn let eg ho få ho gav meg trygt si tru, ho gav meg heile sin hug
Rata-Tonni rudde meg veg gardt grjot ho gnog over og under var jotunvegar, då gjekk det på livet laust
Det vene eg vann, eg vel hev n¢ti lite den vise vantar med di Odrere no opp er komen midt i Midgards fjeim
Uvisst å vita om eg endå var komen or Jotungarden ut, om ikkje Gunnlòd, det gode kvendet, hadde vorti min sële ven
Andre dagen av gjekk rimtussa til å spørje råd av råd av Hår i Håvahalli; etter Bolverk dei spurde, om han var berga hjå gudom, eller Suttung hadde slegi han ned
Ein eid då svor Odin på ringen, kven kan hans trygdemål tru? Suttung han sveik for (skalde) drykken, og Gunnlòd sårt han grøtte