In gurgitibus temporis, dolor captus sunt, Angelio ab extrema sceana, semper rejuintur, Per sepulcralibus et trementibus vocibus suum, Verba mortis cantant......
Procul, ut lumen ab immenlis flammas, Fulgura caelum illuminant, Oculas suum mutuendiscoloribus admiratione movens, Qui cum pulchritudine usque ab infinitem patent......
O luna, luminis hoste, noctis socia, Sanguinolent a ab tenebristu descendis, animium suum pervadens, In hoc caelum tristis et pulcheri, contumacis angeli, Suus extreman pugnam tradens, paulum speis recipiunt......
Cantus suum in lamenta mutaverunt, Et voces suum qui in luctus erant, cum ploratibus miscui, In hac doloroso invento, fatum ultimum, Nox sempre fuerat, et sempre erit......