Hayat bakmaz önüne sakın kalp elinde düşürme Bayatlamışın ölüme bakıp haklı fikir düşünme Yargılarımı saklamıştım yargılarını bilince ve Kalem kağıda denk olur bu kalbe hüzün düşünce
Dünya rahat mekan senin ruhun yine dirilecek Sen sanma bi bahaneyle orda vücut direnecek Ömür gayet ciddi biter samimiyet kuramazsın Yaşam bi insan oğlu neden resmi bilinecek
Nakarat (Sancak): Kimi koydun şimdi benim yerime Kaybettim kendimi birden Gecelerce düşündüm de Zor gelmedi mi bi başkası bir ben
Can giderken elimizden canan deyip sarılanıydık Her yalanın doğrusu ve her doğrunun yalanıydık En doğrusu dediğim anda dostum sattı doğrusu bu Biz ittifak şehrinin hasım olan sokaklarıydık
Hayalimi yıkamazlar beynimde esaret Para değil taptığım kalbinde felaket Yaşanmışlık gerek beni anlamak bi cesaretken Ölüm kokan çicektim bu beden bana emanet
Aklı kaldı bende sandım dolu dediğim boş bi kaptı Akla mantık harbi lazım olur dediğim yarım kaldı Sen geceye küfredersin gece benim dostum ve Hiçbir zaman gece değil gündüz benim düşmanımdı
Dertlerimi yüklenirken vakit benim varlığımdı Ellerini çek istersen sorun senin darlığındı Aldı benim varlığımı günahlara zam anımdı Zamanımız kalmadığı zaman benim zamanımdı
Herkes para derken hayat sokaklarda kaldığımdı Yaşadığımı bilmiyosun derdim yok sandığındı Abi deyip arkamızdan küfrederken tanımamış ki Karakterim bozuk değil bozuk olan sağlığımdı
Umutlarını koy yerine sağ cebinde saklayacaksın Sızlayınca sol yanın bi fare gibi kaçacaksın Yarin Allah olsun birgün emin ol anlayacaksın Yaradandan başka yar mı var ki ona tapacaksın
Nakarat (Sancak): Kimi koydun şimdi benim yerime Kaybettim kendimi birden Gecelerce düşündüm de Zor gelmedi mi bi başkası bir ben