Abacuc, tu senex pie, Ad lacum Babyloniae Danieli fer prandium; Mandat tibi Rex omnium.
(Cui ABACUC:)
Novit Dei cognitio, Quod Babylonem nescio, Neque locus est cognitus, Quo Daniel est positus.
(Tunc angelus, apprehendens eum capillo capitis sui, ducet ad lacum, et ABACUC Danieli offerens prandium, dicet:)
Surge, frater, ut cibum capias; Tuas Deus vidit angustias; Deus misit, da Dec gratias, Qui te fecit.
(Et DANIEL, cibum aecipiens, dicit:)
Recordatus es mei, Domine; Accipiam in tuo nomme, Alleluia!
(His transactis, angelus reducet Abacuc in locum suum. Tunc REX, descendens de solio suo, veniet ad lacum, dicens lacrimabiliter:)
Te ne putas, Daniel, salvabit, ut eripiaris A nece proposita, quem tu colis et veneraris?
(Et DANIEL Regi:)
Rex, in aeternum vive! Angelicum solita misit pietate patronum, Que Deus ad tempus compescuit ora leonum.
(Tunc REX gaudens exclamabit:)
Danielem educite, Et emulos immittite.
(CHORUS Danielem educite, Et emulos immittite.)
(Cum expoliati fuerint et venerint ante lacum, exclamabunt EMULI:)
Merito haec patimur, quia peccavimus in sanctum Dei, Injuste egimus, iniquitatem fecimus. (illi projecti in lacum statim consumentur a leonibus, et REX videns hec dicet:)
Deum Danielis, qui regnat in saeculis, Adorari jubo a cunctis populis.
(CHORUS Deum Danielis, qui regnat in saeculis, Adorari jubeo a cunctis populis.)
(DANIEL in pristinum gradum receptus, prophetabit:)