Γιατί δεν αντέχω να ξυπνάω μόνη να μιλάω μόνη να μην είσαι εδώ Γιατί δεν αντέχω να΄χω παραισθήσεις και με αναμνήσεις να μελαγχολώ Γιατί δεν αντέχω τις μέρες που΄ναι κρύες με φωτογραφίες να πίνουμε καφέ Γιατί δεν αντέχω να΄χουμε λυγίσει κι όσα έχουμε ζήσει να είναι σαν ποτέ
Φίλα με αγκάλιασέ με μην αργείς σώσε με απ΄τα βάθη της σιωπής κράτα με είσαι ο λόγος για να ζω ακόμα σ΄αγαπάω
Γιατί δεν αντέχω γράμματα δικά σου που ΄γραφε η καρδιά σου στη τσέπη να κρατώ Γιατί δεν αντέχω νύχτα να δακρύζω και να μου θυμίζω πόσο σ΄αγαπώ