Χωρίς μιλιά στο βλέμμα σου ξενύχτισα Τα λόγια είναι της ψυχής η εξορία Είχα Θεό όταν κοιμόμουν ή όταν ξύπνησα Λύτρωση τούτη η εμμονή και τιμωρία
Μια πόλη χτίσαν οι τρελοί πίσω απ΄ τα όνειρα, Εκεί που οι άγγελοι πουλάνε τα φτερά τους Εκεί που βρίσκει η Εγνατία την Ομόνοια Και εξηγούν γιατί σκοτώνουν τα παιδιά τους
Με τα παιχνίδια σου άλλοι παίξαν και μεγάλωσαν Κάηκαν όμορφα για μια φωτογραφία Σε ποια Ανάσταση τα χέρια μας αντάμωσαν Και έμαθα πάνω σου γραφή και ισορροπία
Μια πόλη χτίσαν οι τρελοί πάνω απ΄ τα όνειρα, Εκεί που οι άγγελοι πουλάνε τα φτερά τους Εκεί που βρίσκει η Εγνατία την Ομόνοια Και εξηγούν γιατί σκοτώνουν τα παιδιά τους
Οι δρόμοι με πήραν απ’ το χέρι και με σταύρωσαν Σε μια διαδρομή Θεσσαλονίκη – Αθήνα… Without anything in your look, I stayed up all night Words are the exile of the soul You were with me when I was sleeping, when I wake yp This obsession is liberation and punishment
The mad ones builtied a city behind dreams Where the angles sell their wings Where Egnatia finds Omonoia And they explain why