Toisen läheisyys taas säälin häätää, kuin tuoksut joita tunne en turhaan kukaan tuskaa kantaa, kantaa ja kaatuen pakenee ei erota onko oikea väärää, pimeästä meille suojan teen
Taas hetken ilta pimenee, mutta onhan meillä aikaa vierellesi jään ilma ympärillä viilenee, astumme päivään uuteen, saanhan syliis painaa pään
Tunteet meitä pystyy määrään, on juoksu hauta loputon suru haavoissani veistä kääntää, tyytyy kohtaloonsa onneton onko oikeaa tai väärää edes olemassakaan
Taas hetken ilta pimenee, mutta onhan meillä aikaa vierellesi jään ilma ympärillä viilenee, astumme päivään uuteen, saanhan syliis painaa pään
Повторное сближение снова прогоняет сожаление… Как ароматы, которых я не почувствую, напрасно кто-то лелеет в себе тоску, Лелеет и бежит, падая, не различает, Бывает ли истина с изъяном, Я сделаю укрытие во тьме для нас …
Снова мгновенно темнеет вечер, Но у нас же с тобой есть время -я остаюсь Воздух вокруг становится прохладным, Мы вступаем в новый день, Я же могу приклонить голову в твоих объятьях...
Наши чувства способны выстоять, Беготня - это бездонная яма… Печаль повернула нож в моей ране, примирила с моей несчастной судьбой Истинно ли это или ошибочно уже не важно…