Markje grønas, snojen bråna, fjell bli bart og lauvet sprett. Murinykjen står 'ti dalom, kue e fe eta mett. Alt som leva byrkje kreke, bjønnen kjem tå hie fram. Utfor fjøse spring fornøgde ku og kalv og sau og lam.
Komme fæna, kom me følgje kom Gulldrople, kom Spelin. Kyra kalve, døk i føre vil 'ti sæterkvee inn. Utan fare ska oss leva, busvein hell oss fri for bjønn. Kva han inkje honom frykta, frykta han budeias hønn.
Feite grase ska døk eta, drikke klåre kjella te. Kvar ein dag skal gjestbod vera, mat ska nå åt døkre kne. Døk for vinters frost og kelle, svelt og hunger, rett ska få. Ingor hulder bære kryttur hell som døk ska si a hå.
Oss ha gjort kva gjeras skulle, ysta ost og kjinna smør. Nå stå att å kløvja øykjom, setja lås for seterdør. Korkje fins de' meire føe her for heidning hell for krist. Gla æ oss, oss dra åt bygden, meire gla e kue vist.
Farvel kve som oftast gjore blautast blomsterseng 'pum me. Når e trøtt ve høgdagsløyte løp og slengde me på de'. Farvel sæl, mi kjære stugu som så mangt mitt arbeid såg. Montru du og merkte nogå når guten hjå meg låg.
Farvel mork som fænan gnaga, der e gjette mang ein gång. Farvel skog som oftast joma tå min lur og stutt og sång. Farvel hulder som der budde, fløt nå du 'ti sæle inn, Vintersti' æ ilt å liggje ute bå for vær og vind.
Kom nå alt 'ti sætre finnas, kom å følg åt bygden ne'. Heile jore æ nå røjugt kvart eit strå høyr fænan te Skona døk, folkje vente heime. Bufærslefsa vil døm ha. Her æ inkje meire gjera. Folk og fæna, læt oss dra!