Fall Aldanna Hvað er með ásum? Hvað er með álfum? Gnýr allur Jötunheimur, æsir eru á þingi, stynja dvergar fyr steindurum, veggbergs vísir. Vituð ér enn eða hvað?
Surtur fer sunnan með sviga lævi skín af sverði sól valtíva. Grjótbjörg gnata en gífur rata, troða halir helveg en himinn klofnar.
Þá kemur Hlínar harmur annar fram er Óðinn fer við úlf vega en bani Belja bjartur að Surti, þá mun Friggjar falla angantýr.
Þá kemur inn mikli mögur Sigföður, Víðar, vega að valdýri. Lætur hann megi Hveðrungs mund um standa hjör til hjarta, þá er hefnt föður.
Þá kemur inn mæri möður Hljóðynjar, gengur Óðins sonur við úlf vega, drepur hann af móði Miðgarðs véur, munu halir allir heimstöð ryðja, gengur fet níu Förgynjar bur, neppur, frá naðri, níðs ókvíðnum.
Sól tér sortna, sígur fold í mar, hverfa af himni heiðar stjörnur. Geisar eimi við aldurnara leikur hár hiti við himinn sjálfan.
Geyr nú Garmur mjög fyr Gnipahelli, festur mun slitna en freki renna. Fjöld veit hún fræða, fram sé ég lengra, um ragnarök römm sigtíva.