Όλα του κόσμου τα πουλιά όπου κι αν φτερουγίσαν, όπου κι αν χτίσαν τη φωλιά, όπου κι αν κελαηδήσαν, εκεί που φτερουγίζει ο νους, εκεί που ξημερώνει, μαργώνουν τα πουλιά της γης κι ούτ' ένα δε ζυγώνει.
Σαν αερικό θα ζήσω, σαν αερικό.
Ανάσα είναι καυτερή και στέπα του Καυκάσου η σκέψη που παραμιλά και λέει τα όνειρά σου. Κι όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει. Σαν αερικό θα ζήσω, σαν αερικό.