Δεν έκανα ταξίδια μακρινά τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα που τα 'ντυσε με φύλλα η καρδιά και τ' άφησε ν' ανθίζουν μες την πέτρα
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
I've never travelled very far My years had roots, they were trees That my heart surrounded with leaves And left them to bloom on a stone
I've never travelled very far The people I loved were forests My friends were the moon and islands That my heart was so thirsty to search for them
You are my furthest journey You are the night, you are the daydream My little homeland, my body, my beginning You are my land, my breath and my air
I've never travelled very far My heart has travelled and that's enough for me It has travelled to dreams and misty feelings To breathe in the secret of the World
You are my furthest journey You are the night, you are the daydream My little homeland, my body, my beginning You are my land, my breath and my air