Θα στο πω πνίγοντας το λυγμό μ΄όποιον κι αν βρεθώ εσένα συναντάω.
Θα στο πώ πως και τον ουρανο για σενα τον κοιτάω, άστρο μου σβηστό
Εγώ έμαθα τη γλώσσα της σιωπής κι εξηγώ όσα ποτέ δεν θα μου πείς.
Να “ρθείς, τελειώσανε τα αστεία Να ζείς, ποτέ δεν είν αργά Να “ρθείς, να γράψουμε ιστορία Όλους τους φόβους να σκεπάσεις με φιλιά Να ρθείς, για πάντα μια φορά
Θα στο πώ σου “χω φυλάξει εδώ έναν εαυτό και σπάνιο και ξένο.
Θα στο πώ ήμουν απάντα εγώ καλώδιο κομμένο, τώρα σου μιλώ.
Καρδιά είχα κλειστή, σαν θυρίδα μυστική, κι όμως τρύπωσες στη θέση μιας πληγής, που χαιδεύω ώσπου να “ρθείς.