Det var natt, og du låg og såg i taket. Og du tenkte du må ut - Det kan hende det er noko du har gløymt - Og at alt ikkje er ondt slik du har drøymt.
Så du gjekk, ut og dreiv omkring i skogen. Då med eit så fekk du sjå - Ein himmel opna seg så klår og rein - Og våren lo til deg frå kvar ei grein.
Han sa: Per, å, du Per, Å hei, og hopp! – og er du no der! Og kjenner du ikkje, ikveld, ikveld, /: at livet, det er no det likaste lell?:/
På eit strå, så kraup ei lita larve. Og du tenkte det var deg – Kvifor byrjar alt det vakre i det små? Kvifor vere blind for alt når du kan sjå?
Så du drakk, ut av duft frå gras og blomar. Og du blåste frå din barm - Alt det skrotet og det skrapet frå ifjor - Det tok vinden opp og vifta så det fór.
Han sa: Per, å, du Per, ko-ko, titt-titt! – og er du no der! Og kjenner du ikkje, ikveld, ikveld, /: at livet, det er no det likaste lell? /:
Ja, du Per, å, du Per, Å hei, hurra! – no er han her! Og det kan han kjenna ikveld, ikveld, at livet, det er no det likaste lell!