Planctus ante nescia, planctu lassor anxia, crucior dolore; orbat orbem radio me Iudea filio, gaudio, dulcore.
Fili, dulcor unice, singulare gaudium, matrem flentem respice conferens solatium. Pectus, mentem, lumina torquent tua vulnera, que mater, que femina tam felix, tam misera!
Flos florum, dux morum, venie vena, quam gravis in clavis est tibi pena. Pro dolor, hinc color effugit oris; hinc ruit, hinc fluit unda cruoris.
O quam sero deditus, quam cito me deseris; o quam digne genitus, quam abiecte moreris. O quis amor corporis tibi fecit spolia; o quam dulcis pignoris quam amara premia.
O pia gratia sic morientis. O zelus, o schelus invide gentis. O fera dextera crucifigentis, o lenis in penis mens patientis.
O verum eloquium iusti Simenonis! Quem promisit, gladium sentio doloris. Gemitus, suspiria lacrimeque foris vulneris indicia sunt interioris.
Parcito proli, mors, mihi noli; tunc mihi soli sola mederis. Morte, beate, separer a te, dummodo, nate, non crucieris.
Quod crimen, que scelera gens commisit effera. Vincla, virgas, vulnera sputa, spinas, cetera sine culpa pacitur. Nato, queso, parcite; matrem crucifigite aut in crucis stipite nos simul affigite! Male solus moritur.
Reddite mestissime corpus vel examine, ut sic minoratus crescat cruciatus osculis, amplexibus! Utinam sic doleam, ut dolore peream, nam plus est dolori sine morte mori quam perire citius.
Quid stupe, gens misera, terram se movere, obscurari sidera, lauguidos lugere? Solem privas lumine, quomodo luceret? Egrum medicamine, unde convaleret?
Homicidam liberas, Iesum das supplicio, male pacem toleras, veniet seditio. Famis, cedis, pestium scies docta pondere Iesum tibi mortuum Barrabamque vivere.
Gens ceca, gens flebilis, age penitentiam, dum tibi flexibilis Iesus est ad veniam. Quos fecisti, fontium prosint tibi flumina, sitim sedant omnium, cuncta lavant crimina.
Flete, Sion filie, tante grate gratie; iuvenis angustie sibi sunt delicie pro vestris offensis. In amplexus ruite, dum pendet in stipite; mutuis amplexibus se parat amantibus brachiis potensis.
In hoc solo gaudeo, quod pro vobis doleo. Vicem, queso, reddite, matris damnum plangite!