Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi: wstańcie, pasterze, Bóg się nam rodzi; czym prędzej się wybierajcie, do Betlejem pospieszajcie przywitać Pana.
Poszli, znaleźli Dzieciątko w żłobie z wszystkimi znaki danymi sobie; jako Bogu cześć Mu dali, a witając zawołali z wielkiej radości.
Ach, witaj, Zbawco, z dawna żądany, cztery tysiące lat wyglądany! Na Ciebie, króle, prorocy czekali, a Tyś tej nocy nam się objawił.
I my czekamy na Ciebie, Pana, a skoro przyjdziesz na głos kapłana, padniemy na twarz przed Tobą, wierząc, żeś jest pod osobą chleba i wina.
Wariant 2
Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi: Wstańcie pasterze, Bóg się nam rodzi. /Czem prędzej się wybierajcie, Do Betlejem pospieszajcie przywitać Pana./bis
Poszli, znaleźli Dzieciątko w żłobie, Z wszystkiemi znaki danemi sobie; /Jako Bogu cześć oddali, A witając, zawołali... z wielkiej radości./bis
Ach witaj, Zbawco, z dawna żądany! Cztery tysiące lat wyglądany. /Na Ciebie króle, prorocy Czekali, a Tyś tej nocy nam się objawił./bis
I my czekamy na Ciebie, Pana, A skoro przyjdziesz na głos kapłana, /Padniemy na twarz przed Tobą, Wierząc, żeś jest pod osobą — chleba i wina./bis
Informacje dodatkowe Kolędę tę znajdujemy dopiero w Dodatku II i III do Śpiewnika kościelnego OsobaMioduszewskiego z 1853 r. Figuruje tam jako śpiew na introit w mszy na Boże Narodzenie. Nie jest to jednak pieśń typowo kościelna: jej skoczny charakter w wierszach 3–5 wyraźnie nawiązują do ludowej pastorałki. Pieśń podajemy w całości za OsobaMioduszewskim, z nieznaczną modyfikacją rytmiczną melodii w II części, wprowadzoną przez współczesną praktykę