Kan nauwelijks wat zien Door de waas voor m'n ogen, Lijkt alles gelogen Al het mooie lijkt dood
Ik heb zelfs de kracht niet, Om op te geven Al wil ik het niet Het leven gaat door
We leefden ons leven om samen te sterven De bergen beklommen De dalen gedeeld
In het diepst van de nacht zelfs de zon laten schijnen niets wat niet kon niets was te veel
We wilden geloven In het eeuwige leven Samen verscholen in wanhopige troost
We hebben de waarheid Zo diep als kon begraven Ik was een met een engel Zolang het mocht
Waar jij verscheen scheen de zon met je mee Geen tijd voor verdriet Maar elke dag omarmt En altijd vrolijk Hoe jij dat voor elkaar kreeg.. .. met oneindig veel moed Leven is niet fair
De dans, gedanst, op een zilveren tapijt. Met jou dicht bij mij, de verloren tijd beweend Doelloos verzonken, en dronken. En niets dat niet mocht. Wij 2 door de tijd, de tijd heen. Midzomernacht droom.
Waar jij verscheen scheen de zon met je mee Geen tijd voor verdriet Maar elke dag omarmd En altijd vrolijk Hoe jij dat voor elkaar kreeg.. .. met oneindig veel moed Leven is niet fair
Jouw stralende lach, en je mooie gedichten. Jouw tedere woorden, je onverwoestbaar krachtige wil. Je hebt je noodlot, steeds het hoofd geboden. Tot het eind geloofd in jouw idee van geluk. Jouw idee van geluk.
Ik ga niet weg, heb nog wat tijd gekregen. Zal altijd maar doorgaan, tot aan het eind. Heb je voor altijd, m'n hart gegeven. Ik draag je bij me, tot het licht straks dooft. Ik draag je bij me, tot het licht straks dooft