Płonie ognisko i szumią knieje, a E a drużynowy jest wśród nas. E E7 a Opowiada starodawne dzieje, a E a bohaterski wskrzesza czas. d E a G
O rycerstwie spod kresowych stanic, C G O obrońcach naszych polskich granic... E E7 a E7 A ponad nami wiatr szumi, wieje a E a i dębowy huczy las. d E7 a
Już do odwrotu głos trąbki wzywa, alarmując ze wszech stron. Staje wiara w ordynku szczęśliwa, serca biją w zgodny ton.
Każda twarz się uniesieniem płoni, każdy laskę krzepko dzierży w dłoni, a z młodzieńczej się piersi wyrywa pieśń potężna pieśń jak dzwon.
Każda twarz się uniesieniem płoni, każdy laskę krzepko dzierży w dłoni, a z młodzieńczej się piersi wyrywa pieśń potężna pieśń jak dzwon.
O rycerstwie spod kresowych stanic, o obrońcach naszych polskich granic. A ponad nami wiatr szumi wieje i dębowy huczy las! x3
Inna wersja:
Płonie ogień jak serca gorący, a E a Rzuca w niebo iskry gwiazd. E E7 a Jedna przeszłość i przyszłość nas łączy, a E a Szumi wokół ciemny las. d E aG
W blasku iskier jawi się historia, C G Tyle zdarzeń miało barwę ognia. E E7 a E7 Przy ognisku zasiadły wspomnienia, a E a Dziejów kraju uczą nas. d E7 a
Już do odwrotu głos trąbki wzywa, a E a Alarmując ze wszech stron. E E7 a Wstaje wiara w ordynku szczęśliwa, a E a Serca biją w zgodny ton. d E aG
Każda twarz się z uniesienia płoni, C G Każdy laskę krzepko dzierży w dłoni, E E7 a E7 A z młodzieńczej się piersi wyrywa, a E a Pieśń potężna pieśń jak dzwon. d E7 a
Gaśnie ognisko i szumią drzewa, a E a Spojrzyj weń ostatni raz. E E7 a Niech ci w duszy radośnie zaśpiewa, a E a Że na zawsze łączą nas: d E aG
Wspólne troski i radości życia, C G Serc harcerskich zjednoczone bicia. E E7 a E7 I ta przyjaźń najszczersza na świecie, a E a Którą Bóg połączył nas. d E7 a