Αν ήτανε το έδαφός σου πρόσφορο θα σου 'φτιαχνα μια πίστα από φώσφορο με δώδεκα διαδρόμους δώδεκα τρόμους με βύσματα κι εντάσεις φορητές με πείσματα κι αεροπειρατές
αν ήτανε η αγκαλιά σου όαση θα σου 'φερνα δισκάκια για ακρόαση στο λίκνισμα της άμμου στάλα η καρδιά μου κι η διψασμένη μου ψυχή στρατός και πάνω της ζωής ο αετός
Όνειρα - όνειρα φλόγες μακρινές μου Του φευγιού μου όνειρα κι άγνωστες φωνές μου
Κοιμήσου εσύ κι εγώ θα ονειρεύομαι σαν ήσυχος θεός θα εκπορεύομαι απ΄τ΄άσπρο σου το χιόνι δίχως σεντόνι στα νύχια του κακού τη νύχτα αυτή κι ο θάνατος λυπάται να κρυφτεί
An í̱tane to édafós sou prósforo tha sou 'ftiachna mia písta apó fó̱sforo me dó̱deka diadrómous dó̱deka trómous me výsmata ki entáseis fori̱tés me peísmata ki aeropeiratés
an í̱tane i̱ ankaliá sou óasi̱ tha sou 'ferna diskákia gia akróasi̱ sto líknisma ti̱s ámmou stála i̱ kardiá mou ki i̱ dipsasméni̱ mou psychí̱ stratós kai páno̱ ti̱s zo̱í̱s o aetós
Óneira - óneira flóges makrinés mou Tou fev̱gioú mou óneira ki ágno̱stes fo̱nés mou
Koimí̱sou esý ki egó̱ tha oneirév̱omai san í̱sychos theós tha ekporév̱omai ap΄t΄áspro sou to chióni dícho̱s sentóni sta nýchia tou kakoú ti̱ nýchta af̱tí̱ ki o thánatos lypátai na kryfteí