Vornætur friður fyllir bæinn - í rökkurró. Sólin í vestri sest í sæinn - í rökkurró. Og meðan rauðagulli reifast næturtjöld. Þú kemur til mín í rökkurró
Manstu ekki vina fyrsta fundinn - við Arnarhól. Mörg var þar okkar unaðsstundin - þá sest var sól. Við heyrðum svani kveða söng um ást og vor. Og sátum þar ein í rökkurró.
Langt er nú liðið síðan þá, því leiðir skildu að, og þú hvarfst mér frá. Veistu? Ég vakti marga nótt. Og vonaði og bað, af heitri þrá.
Vina í kvöld ég veit þú bíður - við Arnarhól. Tak mig í faðm því tíminn líður - og sest er sól. Því enn á vorið nógar vonir fyrir þau. Sem sitja hér ein í rökkurró.