Ég kom í þorpið kvöld eitt um sumar klukkan tólf í miðnætursól, ég fékk herbergi upp á verbúð, það virtist í lagi með vaski, borði og stól.
Um morguninn gekk ég út á götuna að skoða, sá gömul vélhræ liggja útá lóð, ég sá hús sem áttu sögu og sum voru að deyja, það seytlaði úr gluggunum blóð.
Það er stelpa sem starir á hafið stjörf með augun mött hún stendur öll kvöld og starir á hafið stóreyg, dáldið fött.
Ég sá hana dansa með döpur græn augu, dansa líkt og hún væri ekki hér, hún virtist líða um í sínum lokaða heimi, læstum fyrir þér og mér.
Hver hún var vissi ég ekki en alla ég spurði sem áttu leið þar hjá þar til mér var sagt að einn svartan vetur hefði sjórinn tekið manninn henni frá.
Það er stelpa sem starir á hafið stjörf með augun mött hún stendur öll kvöld og starir á hafið stóreyg, dáldið fött.
Þessi starandi augu, haustgræn sem hafið, ég horfði ofan í djúpið eitt kvöld, þau spegluðu eitthvað sem aðeins hafið skildi angurvær, tælandi og köld.
Uppi á hamrinum stóð hún og starði yfir fjörðinn stundum kraup hún hvönninni í, þar teygaði hún vindinn og villt augun grétu meðan vonin hvarf henni á ný.
Þetta er stelpan sem starir á hafið stjörf með augun mött hún stendur öll kvöld og starir á hafið stóreyg, dáldið fött.
Þetta sumar var fallegt, ég fékk nóg að vinna, það fiskaðist og tíðin var góð. En ég stóð og hugsaði og starði út um glugga um stelpuna sem var talin óð.
Eina nótt hrökk ég upp í skelfingu og skildi hvað skreið um í hjarta mér. Það sem virtist vera í fyrstu bara forvitni hjartans hafði fundið ástina hér.
Í stelpunni sem starir á hafið stjörf með augun mött hún stendur öll kvöld og starir á hafið stóreyg, dáldið fött.
Daginn eftir fór ég með fyrsta bílnum sem flutti mig suður á leið. Ég leit aldrei til baka, ég bölvaði í hljóði og í brjóstinu var eitthvað sem sveið.
Er ég les það í blaði að bátur hafi farist þá birtist mynd í huga mér þar sem hún stendur og starir á hafið starir þar til birtu þver.
Ég man stelpuna sem starði á hafið stjörf með augun mött hún stendur öll kvöld og starir á hafið stóreyg, dáldið fött.