Ik herkende haar op afstand Ik zag direkt dat zij 't was Zes jaar lang m'n stille liefde Zes jaar voor me in de klas Dat ik ooit haar schaduw was Dat heeft ze nooit geweten Ik sprak haar aan maar tevergeefs Zij was mij vergeten
Niemand ziet me, niemand kent me Niemand laat me ooit iets na Ik sta in niemand z'n agenda Maar ik dans dus ik besta
Ik stond op een trein te wachten Toen je zomaar naast me stond Je had nog steeds die zelfde ogen En nog steeds dezelfde mond Dat ik ooit jouw sleutel had En ook weer ben verloren En dat ik zielsveel van je hield Dat schijnt je nu te storen
Als ik op de dansvloer sta Begin ik pas te leven Dan kan er niemand om me heen Al is het maar voor even