Hvort fann ég Þig eða tímann? Þarflaust að líma'nn Og ég held ég hafi aldrei áður komið mér í slíkan lás.
Því ég ann þér, Megi þér glíman Giskin við símann, Verð'að hugrenningi góðu [?]
En ég veit Að þó við séum eins á litin Er veröld okkar sundurslitin. Á baki þínu stendur að þú búist til að kveðja mig. Og ég veit að hjarta mitt það er í miðið, Verulega sárt og sviðið, Og klofið eins og kilja, Þó ég kannski myndi vilja Að mér láist að skilja þig.
Hvort finn ég Þig eða tíma Til þess að glíma Við heimskulegar aðstæður Sem enda þar til verð ég lens. Hef ég nær þér nokkru sinn verið? Og hvað sem þér gerið, Þá er höfuðið að veði Þótt þú fáir alltaf annan séns.
En ég veit Að þó við séum eins á litin Er veröld okkar sundurslitin. Á baki þínu stendur að þú búist til að kveðja mig. Og ég veit að ennþá mun ég þurfa að bíða, Strjúka enni mitt og svíða, Og þó að ég sé hjálmur Þá er þessi litli sálmur Alveg sérstaklega til þín.