(verse:AiD) Bu gecə biraz yorğun oldum Sərf etdim son gücümü Yazdığım məktub əks etdirəcək Gerçəy olan qul üzümü Səfimi düzümü dinləsinlər qoy insanlar Azadlığda məhbus oldum İşığa çoxdu kor baxanlar Kor olaydım kaş ki məndə Sevgilimi ilk görəndə Dərd çəkən hər yaralı qəlbə Xoşbəxt sonnan bəhs edərkən Kaş ki mən də lal olaydım Düzünü gözlərim deyəydi Ürəydən sevəydi Yalanı dost kodub həyatı Lal olsaydım ancaq onda dərk edərdim Necə ürəkdən oxunur anamın laylası Nədədi gülüşün faydası Məktubun birinci parçası Bitəndə ara verəndə Ağır bir hiss içimi bürüdü Nə qədər səhv yol getmişəmmiş Yaşamağın tək qaydasıydı Ölümü gözləməklə keçirmək Arzularıma dayaq olan sütunlarımı bərkitməy Varlığıma görə şükr etməy Hər addımda başıma qonan qara buludları Bir anda məhv etməy Xəyallarda indi istərəmki Bircə anlıq geriyə qaça bilim Bu günümə işıqlı uşaqlığımnanda Olsa bir gülüşlü işıq saça bilim Yuxularımda uça bilim Bu fikirlər ümidsiz Bir zaman düşünürdüm sevgilər olur ürəyli İndi isə sevgi bir filmdi sanki sonu da qəmli Uzaqda görünən işıq Aparan yolsa daş kəsəyli Bu məktub keçmiş həyatdandı Gələcəy tamam fərqli Həvəslə danışardım həyatımnan Amma biraz səbrsizz Olmuşam özümə qarşı çox ürəysizz İstəysiz virtualdı gözümə görünən 4 divardı tərəfsiz Məktub adəti yazım darıxmışam səbəbsizz.
(Nəqarət:AiD) Məktublar uzaqlara göndərildiycə Boş şüşə qablar sahildə göründüycə Ünvansız qaldı zənn etdim məktubum Uzaqlara deyəcəyim tək şey idi məktubum Çırpınır qanadlar,uçur qaranquşlar Bahar gəlib deyə xəbəri gözlüyür insanlar Üzdə gülüşlər ümidə bağlı Döyür qapını yenədə bağlı Ürəyi dolğun sinəsi dağlı məktub yazır insanlar...
(verse:AiD) Tənha səhnə,üzdə gülüş,əldə mikrafon. Pərdə salındı. Bu ya başlanğıcdı, ya daki sondu. Uğursuzdu həyat tamaşasında sevgi səhnəsi. Bezdim oynamaqdan,hər rolumu qırıq qəlblər dəstəsi. İndi yeni bir nağıl başdasın istərəm, İlk səhifədə gözlərəm, Giriş vaxtı bilmərəm ki, necə unudum, Dərdlərmi ki, bəlkə bu nağıl gülərüz olsun, Qəhrəmanlar gücsüz olsun, Hadisələr gündüz olsun. Sevən qəlbin cəz