(verse : PRoMete) Səni mənə göndərib yaradan. Qadağan mənə təsirsiz. Mənə təsir eləmir qadağan, Sənin sevgin misilsiz! Sən mənə gərəy - Mən sənsiz sıfır! Gücümün tükənməzliyini hiss edirəm! Qanadsızsan, amma ki, mələy! Sevginin ölməzliyini hiss edirəm! Daha küçə boyu qaranlıq yox! Hakim işığlı fanarlar var, niyəsə Daha məni izləmir paranoyalar. Qaranlıq məndən küsüb deyəsən? Buz kubu olan ürəy əriyib, vurur! İnam artıb işığa, günəşə. Nəfəs aram-aram deyil, təng ahəngli. Beyin tələsir görüşə. Nə qəşəng bu ağaclar çiçəy də açarmış Mən görməmişdim, ya da almamışdı mənim fikrimi. Hər əsən küləy mənə gətirir ətrini. Səsini eşitməyə ehtiyacım var!
(Nəqarət: PRoMete) Məni buraxma! Məni buraxma! Sən yaxında, sən uzaqda! Mənə yaxınlaş! Məndən uzaqlaş!
(verse: PRoMete) Hər sətirin başına “kaş” qoyub keçmişi yada salmağa nə gərəy? Sən yanımda, istiyirsənsə gəl 2013`ə gedəy! Əlimi sıx, tərləsin donmuş barmaqlar! Sınmış dırnaqların gözümə sataşsın. Şikayətlən əvvəlki tək. Məni qucaqla! Sən yaxında, sən uzaqda! Mənə yaxınlaş! Məndən uzaqlaş! Səni sevdiyimi qulağına pıçıldayım. Mənə sevginin izi dodaqda qalsın! Məni buraxma! Məni buraxma!
(Nəqarət: PRoMete) Sən yaxında, sən uzaqda! Mənə yaxınlaş! Məndən uzaqlaş! Səni sevdiyimi qulağına pıçıldayım. Mənə sevginin izi dodaqda qalsın!(x2)
(verse: PRoMete) İz salsın cüt ayaqlar qar üstənə! Yada qaçaq, gizlənək bloklardan birində, tüstüdən, İstidən hələ heç kimə ziyan gəlməyib deyim sənə. Sən də dön çəp-çəp bax mənə! Şirin-şirin dodağın sallansın. Hələ də başa düşə bilmirəm? Mələysən, yoxsa insansan?! Axı belə sevə bilmir insanlar! Səni İçərişəhərin dar küçələrində gəzdirim. Sən mənim sevgilim! Əks versin səssizlikdə yumşağ səsin! Gülüşündən ürəyim titrəsin! Məni buraxma! Məni buraxma! Sən yaxında, sən uzaqda! Məni buraxma! Məni buraxma! Mənə yaxınlaş! Məndən uzaqlaş!
(Nəqarət: PRoMete) Sən yaxında, sən uzaqda! Mənə yaxınlaş! Məndən uzaqlaş! Səni sevdiyimi qulağına pıçılday