Tesek’ aghavnin Noyan tapanin, Yekats u kangnats i sar Tavrosin, Avetis kuta haykya serundin, T’ye yekav garun T’vorgoma zarmin:
Morrts’ank’ hayrenik’, morrts’ank’ Hayastan, Korusink’ mer p’arrk’n u Vaspurakan, Siro, miut’yan daser morrats’ank’, Atelut’yan dzerrk’ khaghalik’ dardzank’:
Yerkink’ barkats’av, hayrenik’ lats’av, Mer jurn u ginin mez aryun dardzav, Mas my Parskastan, mas my Tachkastan, Mnats’ink’ hayer t’shvarr anpashtpan:
Shuk’i pes ants’an ays hing mets darer, Lats’in hayrenyats’ dashter u sarer. Herik’ e mezi, herik’ e, hayer, Herik’ mer bazhin arts’unk’ u aver:
Art’nts’yek’, hayer, k’ajats’ zavakner, Arrek’ miut’yan teg u nizakner. Shutov kazmets’yek’ siro khmbakner, Hagek’ k’ajut’yan zen u zrahner:
Տեսեք աղավնին Նոյան տապանին, Եկած ու կանգնած ի սար Տավրոսին, Ավետիս կուտա հայկյա սերունդին, Թե եկավ գարուն Թորգոմա զարմին:
Մոռցանք հայրենիք, մոռցանք Հայաստան, Կորուսինք մեր փառքն ու Վասպուրական, Սիրո, միության դասեր մոռացանք, Ատելության ձեռք խաղալիք դարձանք:
Երկինք բարկացավ, հայրենիք լացավ, Մեր ջուրն ու գինին մեզ արյուն դարձավ, Մաս մը Պարսկաստան, մաս մը Տաճկաստան, Մնացինք հայեր թշվառ անպաշտպան:
Շուքի պես անցան այս հինգ մեծ դարեր, Լացին հայրենյաց դաշտեր ու սարեր. Հերիք է մեզի, հերիք է, հայեր, Հերիք մեր բաժին արցունք ու ավեր:
Արթնցեք, հայեր, քաջաց զավակներ, Առեք միության տեգ ու նիզակներ. Շուտով կազմեցեք սիրո խմբակներ, Հագեք քաջության զեն ու զրահներ: