Sen yıkıldın altında göğün, yandın küçük bir pervane gibi. Ah, küçük bir pervane gibi.
Kim götürdü bakışından ışığı, kim aldı gözlerinden onu? Kadehlerden yüreğine boşalan acı bir umutsuzluk, o mu? Kime söyledin derdini, kimi sevdin gizli gizli? Kimler uyandırdı içindeki kötü kırık türküleri?
Ölenlerin adını unutma; türkülerin, meydanların. Ah, bırakmasın onlar seni. Ne de çabuk yıktın kendini sarıldın yalanlara, boşluğa. Hey! Bak işçi tulumu giymiş umut!
İsterse uçsun turnalar, isterse gitsin gökyüzü Alıp kanatlarına bulutlarını rüzgarın.