Penceremin önündeyim Dalmışım gökyüzüne Bulutların arasında Yer ararken kendime
Sonsuzluğu dolaşırken Sensizliğe alışırken Her şeyini unutmuşken Kahretsin aklımdasın Ve sen bunun farkındasın
Sonsuzluğun ötesindeyim Gölgen gölgem üstüne Eriyorum bitiyorum Çaremi var derdime
Vefasızlığını affedemedim Sana olan zaafımı hazmedemedim Aramazdım sormazdım Seni tanımazdım bile Sen benim koynumda beslediğim Yılan bile olamazdın kahretsin...