Нягутна шапаценне нашых развитанных слоу, Зникаюць з далягляду лежуценни светлых сноу, Здаецца вось и час прачынацца назаужды Бывайце, сады семирамиды. Ты свае сэрца любае схавай на усё жыццё Маукливае растанне: траняткое пачуццё Мне хочацца спыниць гэты гадзинник На стале, але, але, але
Было так, так будз ничога не пашкодуе час Мымодзи мы любим и гэта усё, што ёсць у нас, было так, так будзе, будзе як будзе Час абрау нас
и тольки ранишня вулицы багаць восени ход и з тонкими пераменями расквецицца усход и з цихим звонам зникнуць нашы зорки по чарзе и будзе новы дзень Было так… так будзе…