Óla ta xéro̱, ti na exi̱gí̱so̱, gi’ af̱tó kalýtera na mi̱ milí̱so̱ Óla ta xéro̱, as̱’ ti̱ syngnó̱mi̱, giatí o prodóti̱s den échei gnó̱mi̱ Móno na mi̱ se xanadó̱ san na mi̱ pérases apó ‘do̱ Móno na mi̱ se xanadó̱, mi̱ deis ton állo mou eaf̱tó…
Eícha agapí̱sei éna pséma chrónia kai óneira chaména dyo xéna chéria ankaliázeis fýge kai kráta apostáseis
Ήταν να γίνει και σας είδα τώρα δεν έχεις ούτε λεπίδα τέρμα τα λόγια γίναν πράξεις Μ’ έχεις πουλήσει, πώς να το αλλάξεις;
Ήσουν για μένα νόμος, έτσι την είδες όμως Μ’ έχεις προδώσει, έχεις ήδη τελειώσει
Όλα τα ξέρω, τι να εξηγήσω, γι’ αυτό καλύτερα να μη μιλήσω Όλα τα ξέρω, ασ’ τη συγγνώμη, γιατί ο προδότης δεν έχει γνώμη Μόνο να μη σε ξαναδώ σαν να μη πέρασες από ‘δω Μόνο να μη σε ξαναδώ, μη δεις τον άλλο μου εαυτό…
Είχα αγαπήσει ένα ψέμα χρόνια και όνειρα χαμένα δυο ξένα χέρια αγκαλιάζεις φύγε και κράτα αποστάσεις