Αυτά που λες εγώ τ' ακούω βερεσέ τα παραμύθια σου τ' ανθίστηκα πια τώρα και το κατάλαβα πως είμουνα για σέ ο πασατέμπος σου για να περνά η ώρα Δίς
Κάθε σου φίλημα το βρίσκω πια πικρό και τον καημό μου δεν μπορείς να τον γλυκάνεις μαζί μου έρχεσαι μπαμπέσικο μικρό γιατί γυρεύεις κόνξες σ' άλλονε να κάνεις Δίς
Φύγε λοιπόν αφού το θές αλλού να πας κι ασ' τις μουρμούρες και τις κλάψες και τις τρίχες κι όταν θα σμίξεις με τον μάγκα π΄ αγαπάς να μην του πεις ότι για πασατέμπο μ' είχες