Кінуты ў яму, прысыпаны глебай, Я мару аб сьмерці – ёсьць ў гэтым патрэба…
Кроў на крыві! Я не памёр – зямлю я бачу на сваёй крыві! На крыві!
Лепш забіты быў адразу, Ані кінуты сябрамі, Ў бітве той зімою лютай З ворагамі веры нашай. Хто адкажа,чаму ў гэтым Жудасным і кепскім сьвеце, Самым сьмелым дастаецца Ў прыз магілы цёмны вецер?
Бачу я сьмерць – яна побач праходзіць І іншых байцоў за сабою уводзіць. Мой час не прыйшоў, Трэба з ёю змагацца, Каб у новым баі Зноў жывым мне застацца. Зноў!!!