Калi смутак прыходзiць у сэрца тваё, Застаешся ты з iм у цемры ночы сырой. Шмат чаго у жыццi ужо зноу не вернуць I ты марыш аб тым, каб навекi заснуць. Вельмi позна гэта ты усё зразумеу, Шмат страшэнных памылак у жыццi ты зрабiу, Трэба выйсцi з чэрнi, застацца сабой – Гэта ж толькi жыццё, твой жа розум з табой.
Зараз са мной толькi смутак мой Час вырашаць, што цяпер рабiць з сабой: У цемры жыцця i болi быць – Гэта лёс, але ж не мой!
I не хапае сiлы адной, Каб зрабiць штосьцi тут жа з сабой - Будзе тут адвечны пакой. Крыудна думаць, што будзе далей, Зразумела тое, што не так як раней. Хочаш ведаць гэта хутчэй?
Жах i боль суседзi адвечныя душы маёй, На рукi у шрамах слёзы падаюць з крывёй. Нянавiсцi страх трымай цяпер у сваiх руках, Душы няма, што здарылася, гэй!
…Гэта смерць…бяжы хутчэй!
Зараз са мной толькi смутак мой Час вырашаць, што цяпер рабiць з сабой: У цемры жыцця i болi быць – Гэта лёс, але ж не мой!