Здарыуся дзень той ужо дауно, Але ж планета не забыла, Як усю зямлю аж да нябёсау Вогнiшча белае смерцю пакрыла.
Выбух страшэнны свет накрыу I задрыжала усё паветра - Людзi Чарнобыля цяпер Ужо не забудуць нiколi гэта
Плавiлась шталь там I бетон Тэмпература усё знiшчала, Зараз здаецца нам усiм, Быццам у пекле месца была мала. Шмат хто загiнуу у той дзень, Але ж не ведалi тыя людзi, Што праз гады па сёй дзень Станцыя адбiраць жыццё будзе.
Бачыць звычайны, просты чалавек: З нябёсау падае, Чорны снег падае. Трубы заводау цягнуцца у вышыню, Нiбы люццкiя рукi крывавыя.
Мёртвая Прыпяць мауклiва нясе там Памяць страшэнную агрэхау мiнулага. Знiшчылi cамi мы зямлю сваю, Долю адмерылi нашчадкам змрочную
Годы мiнуюць як заусёды, Толькi трывага застаецца - Тое што было у мiнулым У сённяшнi час можа адгукнуцца
Глеба што ляжыць там I цяпер, Парасла магiльнымi крыжамi. I калi яе набраць у далонi - Зноу цёмны дзень той перад вачамi