У маiх далонях прачынаюцца травы. Твае акорды нараджаюць папрокi, А па-за думкамi йдуць прарокi. Яны выкладаюць свой шлях каменьнямi, Лiстамi-крокамi, вялiкiмi зоркамi, Што мы не дасталi прывабнымi гукамi. Калi прачнуся я, Дык апынуся я на iньшых планетах, Таму, што я сёньня твая.
Вер мне, ведаю ты хочаш. Вер мне, ведаю, што цяжка.
У нашых думках не гуляюць надзеi, Шукаем нечаканыя павароты, сьцюжы, Завеi, прыпынкi-падзеi, Прыдуманыя аднойчы да нас навароты, Што лiстамi-крокамi, Вялiкiмi зоркамi мы не дасталi прывабнымi гукамi. Калi прачнуся я, Дык апынуся я на iньшых планетах, Таму, што я сёньня твая.