Potentia, sapientia, carmen Quam pulchra iuventa qui tamen fugit! Qui vult laetus esse, sit: De postero die non veritas. Nobilis princeps, Ipse qui spectat ultra umbras Luctuosi mundi Vacat servitute Personarum
Nobilis princeps, Tua adamata urbs Amavisti Artis atque carminis Sapientiae atque scientiae Moenia complevisti
Nunc oculi caeci errant Aine videre. Homines pauperes Errant inter divitias quae non concipiunt.
Possidissent tangere cum digito Naturam Caeli Sed id non agiunt
Pro monumento tuae animae, tibi qui amavisti vitam et donavisti mentibus vitam, Refero carmina: “Quant'è bella giovinezza che si fugge tuttavia! Chi vuol essere lieto, sia: di doman non c'è certezza.”