Versurile de Alexandru Dinescu Muzica de Ionel Fernic
La umbra nucului batrân, Pe banca învechită Tu mă rugai să mai ramân, Să te mângâi, iubită! Şi-n nopţile cu cer senin, Cu şoapte de iubire; Îţi mângâiam al tău păr fin Nebun de fericire!
Acum aş vrea să mai rămân, Dar banca-i putrezită, Şi frunza nucului bătrân De vânturi risipită... Şi, tot chemându-te-n zadar, Durerea ce mă curmă Ţi-aduce-n plânsul meu amar Romanţa de pe urmă...
La umbra nucului batrân, Pe banca învechită Tu mă rugai să mai ramân, Să te mângâi, iubită! Şi-n nopţile cu cer senin, Cu şoapte de iubire; Îţi mângâiam al tău păr fin Nebun de fericire!
LA UMBRA NUCULUI BĂTRÎN (Александр Динеску - Ионел Ферник)
Ла умбра нукулуй бэтрын, Пе банка ынвекитэ, Ту мэ ругай сэ май рэмын, Сэ те мынгый, юбито! Ши-н нопциле ку чер сенин, Ку шоапте де юбире, Ыць мынгыям ал тэу пэр фин Небун де феричире!
Акум аш вреа сэ май рэмын, Дар банка-й путрезитэ, Ши фрунза нукулуй бэтрын Де вынтурь рисипитэ... Ши, тот кемынду-те-н задар, Дуререа че мэ курмэ Ць-адуче плынсул меу амар Романца де пе урмэ
*****
Под тенью старого ореха, На устаревшей скамейке, Ты просила меня оставаться, Ласкать тебя, любимая! И ночами с ясным небом, С шепотами любви, Я ласкал твои тонкие волосы Сумасшедший от счастья!
Теперь я бы хотел остаться, Но скамейка сгнила, А лист старого ореха Ветрами разброшен.. И, всё зовя тебя напрасно, Боль, рвущая меня Тебе приносит мой горький плач Последний романс...