У вёсачцы адной, пад Валожынам недзе Жыла-была бабуля, побач зь ёй жылі суседзі. Сьвіней та гадавала і гнала самапляс, Але цыгане цераз вёску праязджалі неяк раз. Ніхто не заўважыў, апомніліся потым, Як у гвалце гэтым сьвіней пакралі ўпотай. Заява ў міліцыю — гэта проста жарты. Участковы ў калгасе — чалавек няўпарты.
Колькі не бяжы — усё роўна не дагоніш, Ногі пазьбіваеш, рукі ўсе зломіш!
Дзядок бабулі вырашыў і ўзяўся сам за справу: Адкапаў кулямёт з вайны, схаваўся ў канаву. Выпіў самагону, выйшаў на трапу вайны: «Хавайцеся па норах, абібокі і вары!». А цыгане былі побач, у суседнім лесе. Смажылі шашлык, п’яныя сьпявалі песьні. Дастаўшы кулямёт, ён стрэліў па злачынцах: «Не зьбярог сьвіней, дык паздымаю джынсы!».
Колькі не бяжы — усё роўна не дагоніш, Ногі пазьбіваеш, рукі ўсе зломіш!