Калі ў небе Луна цалкам засьвеціць, На вуліцах скончаць свае гульні дзеці, Я, лежачы ў ложку, пагляджу ў столь. Думкі мае будуць з табой! Той лістапад са жнівеньскім сонцам. Добрае ня можа цягнуцца бязконца. Чакаў ад жыцьця прыемных здарэньняў — Атрымаў толькі некалькі імгненьняў. Прамень у шэрых надакучлівых буднях, Не страла мне трапіла ў сэрца, а куля. Твой дзень народзінаў — нумар стары. Ня вызваліць з палону вар’яцкай галавы.
А так хацелася танчыць пад музыку рэггі І зьбіраць нашага каханьня пабегі. Луна Сонца зьмяняе, аркестр нам грае, І зараз для цябе я гэту песню сьпяваю.
Белы твой колер падаў на плечы. Мае глупыя думкі былі недарэчы. А вочы варажылі, а як вочы гралі! Пульс той крыві ў венах спынялі. Паркі, прашпэкты і проста завулкі Перадаюць мне мінулага чуткі. Добрага мала ды пашанцавала, Але нечага не было, нечага не хапала. Я ў іншых пакоях хаваўся, Ты мяне знаходзіла, а я ўсьміхаўся. Зноўку знайшла ты люфку маю: «А ты ўсё паліш?!» — «Так, палю!».
А так хацелася танчыць пад музыку рэггі І зьбіраць нашага каханьня пабегі. Луна Сонца зьмяняе, аркестр нам грае, І зараз для цябе я гэту песню спяваю.
Калі ў небе Луна цалкам засьвеціць, На вуліцах скончаць свае гульні дзеці, Ты, лежачы ў ложку, паглядзіш у столь. Думкі мае будуць з табой!
А так хацелася танчыць пад музыку рэггі І зьбіраць нашага каханьня пабегі. Луна Сонца зьмяняе, аркестр нам грае, І зараз для цябе я гэту песню сьпяваю.