Быў. Ёсьць. Буду (2 разы)
Таму, што заўжды, як пракляты,
Жыву бяздоннай трывогай,
Таму, што сэрца маё расьпята
За ўсе мільярды двухногіх.
За ўсіх, хто ўздымае цяжкія разоры,
Хто ў гарачым пекле мэталу,
За ўсіх, хто змагаецца зь небам і морам,
За жывых і за тых, што сканалі.
Быў. Ёсьць. Буду (2 разы)
За тых, хто крывёю піша
Ў нязгодзе
З рабства подлай дарогай,
Хто за Край Свой Родны, за ўсе Народы
Паўстане нават на Бога.
За тых, хто курчыцца ў полымі вёсак,
Хто ратуе краіну ад краху,
За тых, хто бясстрашна глядзіць у нябёсы
З барыкады,
З пушчы
I з плахі.
Быў. Ёсьць. Буду (2 разы)
Хто са сьмерцю гаворыць з вока на вока,
Зь яе ўсьмешкаю ветлай,
I ўсё ж узводзіць — нясьцерпна далёкі —
Храм наш агульны і сьветлы.
Калі ён горда зазьзяе ў зэніце —
Непарушны — ўзьнясецца ў неба,
Вы з расьпятага сэрца кроплю вазьміце.
Апошнюю.
Болей ня трэба.
Быў. Ёсьць. Буду (2 разы)
I няхай яна збоку, недзе на ганку,
Дагарае й дзяцей ня страшыць.
На граніце любові,
На граніце сьвітанку,
На граніце велічы вашай.
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 1