Ndodh në jetë që papritur një njeri të bëhet kaq i shtrenjtë dhe portreti i tij i çiltër në çdo hap të ndjek ngado në ditë e netë Jo, jo, unë kurrë s'e harroj me shikimet që më fali dhe çdo fjalë të ngrohtë sytë e qeshur të atij djali që mes jush nga zemra vjen e më uron
Shpesh e kërkoj nëpër udhët e atdheut ku me këngë unë shkoj vrulli i tij se ç'më rrëmbeu dhe kërkoj që kënga ime në çdo notë refren të na ketë përgjithmonë nëpër udhët e atdheut ku me këngë unë shkoj vrulli i tij se ç'më rrëmbeu dhe kërkoj që kënga ime të jetoj
Dhe prapë tani mes jush po e shikoj në mijëra njerëz sytë e tij unë di t'i dalloj e ndiej ai një fjalë do më thotë kjo kënga jonë refren do mbetet përgjithmonë
Jo s'e harroj me shikimet që më fali dhe çdo fjalë të ngrohtë sytë e qeshur të atij djali që mes jush nga zemra vjen e më uron