Era settembre ed il sole ci ha visti baciare con il fiatone correvi giocando con me un sassolino nell'acqua faceva rumore il desiderio di stare per sempre con te.
Στην αμμουδιά περπατούσαμε κάθε πρωί, όνειρα έκανα δίπλα σου για τη ζωή. Τώρα είμαι μόνη κι ο χρόνος κυλάει αργά, βγαίνω στους δρόμους ξορκίζοντας τη μοναξιά.
Πες μου πώς; Η ματιά σου που ήταν σαν φλόγα που πάγωσε. Πώς; Τ' άγγιγμά σου τις νύχτες στο σώμα μου πόνος κρυφός. Πες μου πώς; Σε ρωτάω. Ποιος μου πήρε το όνειρο κι έφυγε μαζί σου. Ποιος;
Θα σ' αγαπώ ώσπου ο χρόνος να τελειώσει και θα 'μαι εδώ να σ' αγκαλιάζω όταν νυχτώνει. Κοίτα την ώρα που περνάει, πόσο αλλάζεις γίνεσαι ανάμνηση...
Γίνεσαι κρύο και αέρας που παγώνει όταν το βλέμμα στη ματιά σου χαμηλώνει. Γίνεσαι χιόνι που τα δάχτυλα ματώνει γίνεσαι ανάμνηση...
Και μου ζητάς λίγο χρόνο για να το σκεφτείς όμως το ξέρω σου τέλειωσε ό,τι κι αν πεις. Πώς να νικήσω τη σκέψη που θα σε ζητά; Γκρίζα τα σύννεφα γκρίζ&