Elena: Merhaba John, çok üzgün görünüyorsun . Bir problemin mi var? John: Merhaba Elena. Hayır, hiçbir problemim yok. Sadece ailemi çok özledim. Elena: O zaman ailene telefon et. Annenle ve babanla konuş ya da onlara mektup yaz. John: Her akşam ailemi arıyorum ama burada kendimi çok yalnız hissediyorum. Elena: Bence yalnız değilsin. Hepimiz senin arkadaşınız. Ayrıca yalnız yaşamak hiç de kötü değil. Bazen çok eğ-lenceli. John: Nasıl eğlenceli? Elena: Mesela ailenden hiçbir şey için izin istemiyorsun, eve geç geliyorsun, geç yatıyorsun, geç kalkıyorsun, evde yüksek sesle müzik dinliyorsun. Yani, ne istiyorsun, onu yapıyorsun. John: Peki, sen aileni hiç özlemiyor musun? Elena: Elbette özlüyorum. Ama ben şimdi buradayım, onlar Rusya’da. Ne zaman ailemi özlüyorum, o zaman onlara telefon ediyorum ya da bilgisayardan konuşuyorum. John: Bilgisayardan konuşmak çok iyi fikir. Elena: Evet, çünkü onları hem duyuyorum hem de görüyorum. Sen de bunu yap. John: Teşekkürler Elena, şimdi kendimi daha iyi hissediyorum.