«Min sine söygändä sin kemne yarattıñ?…» Bu soraw östenä niçämä qar yattı, Niçämä erede, äylände ul parğa… Bez haman elekke – haman da bez yarlar. Bezneñ öy, min beläm, hiç cännät tügelder – Böreşkän mendärgä küpme yäş tügelde, Qandağı qaynarlıq nazlarnı kipterde. Nişliseñ? Tormış bu! Sin – tere. Min – tere…
Yöräklär awırta… Säbäplär törleder. Qayçaqta ğädi süz qurqınıç serleder. Qayçaqta ğaybätneñ ağulı enäse Xislärgä yaman çir çigäder, küräseñ… Keşedä iñ böyek xis närsä digändä, «Könläşü!» dip äytä qurıqmıy bu bändä. Min anı tatıymın… Sin anı tatıysıñ… Künekkän çäçäkneñ tatu ul yat isen… Ä bäxet digänneñ härkemdä üzençä. Ä bezneñ — bezneñçä! - dip äyttem min niçä. «Ä bezneñ — bezneñçä» närsä ul diseñme? Ul — sineñ cisemeñ häm minem isemem… Artta yul ozınraq… Alda yul qısqaraq. Can, şunı kürepter, yäşäwdä ostara. Ä yäşäw ul — söyü! Mäñgelek formula! Häm monı onıtqan soñ çiktä xur bula…
Üpkälär, üpkälär! Kemnärne ötmägän! Çümeçläp eçtek bez, çamalıym – betmägän, Betäçäk tä tügel, betmäsen, ütmäsen – Cansızlar ğına tik bulalar üpkäsez. Sin xaqlı. Min xaqlı. İkebez dä xaqsız. Bula ul eş qına: cöp uylar, ä taq süz. Şuñadır, möğayın, cannarnı aralap, Yarıqqa çöy suğıp, şik-şöbhä yarala. Sin mine söygändä min kemne yarattım? Min cannı bülgäläp ğälämgä tarattım. İñ matur kisägen kem alğan? Bu soraw Qanımnı qaynata, celekne suıra…