Jacek Kaczmarski - Mury( hymn Solidarności) | Текст песни и Перевод на русский

• Тексты песен
• Jacek Kaczmarski
• Mury( hymn Solidarności)

Jak tu wyrywać murom zęby krat,
Gdy rdzą zacieka cegła i zaprawa?
Jakże gnijącym gruzem - grzebać stary świat,
Kiedy nowego nie ma czym i - na czym stawiać?
O czym dziś na podwórku śpiewać
Liszajom obsuniętych ścian,
Gdzie nawet skrawek nieba ziewa
Na widok tych - śmiertelnych ran?

We wklęsłym bruku tylko lśni
Wieczna bez dna kałuża - i
Widać w niej groby, groby, groby
Pod całunem naszych dni.

Historia się zmieniła w mułu mur,
W którym ugrzęzną myśli, wzrok i dłonie.
Staruszek w czerni, przed kapliczką łzawy chór
Rozmokły tynk, jak gąbka nieuchronnie wchłonie.
Wieczne światełko tli się jeszcze,
Grzeje się w nim w słoiku kwiat,
A za zamkniętą bramą - przestrzeń
Ślepej uliczki w wielki świat...

We wklęsłym bruku tylko lśni
Wieczna bez dna kałuża - i
Widać w niej groby, groby, groby
Pod całunem naszych dni.

Napis na murze dłużej tutaj trwa
Niż człowiek, co wydrapał go z wieczora:
Pół wieku dni podobnych do każdego dnia
Na śladach kul - tych z wojny i tych z wczoraj...
Ot, co zostaje z wielkiej rzeki
Myśli, zapachów, głosów, barw:
W murach podwórka er zacieki,
W szczelinach warstwy martwych larw.

Droga stąd już tylko w dół -
W uścisk gliny, w pleśni plusz
Pomiędzy groby, groby, groby,
Których dawno nie ma już...

перевод:
Как вырвать зубы у тюремных стен,
Когда кирпич изъеден ржавой кровью?
Как старый мир похоронить – и что взамен,
Ведь новый нечем, не на чем построить?
О чем сегодня петь в колодце,
Где со стены стекает грязь,
Ведь небо скукой лишь прольется
При виде этих смертельных язв?

На мостовой еще блестит
Лужа бездонная – а в ней
Только могилы, всё могилы
Под покровом наших дней.

Сама история – лишь тесный двор,
В котором вязнут мысли, взгляд, ладони,
Старушки в черном, у часовни слезный хор, -
Всё в штукатурке вымокшей потонет.
Теплится огонек, в котором
Греется в банке маков цвет,
А за воротами – просторов
Слепого тупика огромный свет.

На мостовой еще блестит
Лужа бездонная – а в ней
Только могилы, всё могилы
Под покровом наших дней.

Надпись на стенах дольше проживет,
Чем процарапавший ее бесстрашный:
Полвека жизни незамеченной – и вот
Рубцы от пуль – с войны и тех, вчерашних...
Вот, что осталось от потока
Запахов, мыслей, красок, слов:
На внешних стенах – эр потёки,
Личинки высохших жуков.

Путь отсюда только вниз,
В толщу глины, в плесень, в падь
Среди могил, могил забытых,
Их уже не отыскать...